Co to jest homeopatia?
Homeopatia jest metodą leczenia, która opiera sie na zasadzie podobieństwa. Nie ma ona nic wspólnego z ziołolecznictwem, pomaga nie tylko przy banalnych dolegliwościach, może zadziałac bardzo szybko i wcale nie trzeba w nią wierzyc, żeby zadziałała. Nazwa Homeopatia złożona jest z dwóch greckich słów: homoion (podobny) i pathos (cierpienie).Najważniejsza zasada w homeopatii, mająca podstawowe znaczenie dla wyboru właściwego środka jest: similia similibus curentur, co znaczy: podobne należy leczyć podobnym.
Odkrywca homeopatii – genialny lekarz, chemik i aptekarz niemiecki dr Samuel Hahnemann (ur. 1775 w Meisen, zm. 1843 w Paryżu) ustalił prawa homeopatii poprzez własne doświadczenia z korą drzewa chinowego. Po zażyciu okreslonej ilości sproszkowanej kory chinowej (w tamtych czasach był to najważniejszy lek przeciwko malarii), wystąpily u niego (zdrowego człowieka) objawy typowe dla malarii.
Wynik tego doświadczenia: prawdopodobnie proszek z kory chinowej właśnie dlatego okazał się skutecznym lekiem na malarię, ponieważ potrafił u zdrowego wywołać typowe dla tej choroby objawy. W leczeniu homeopatycznym chorego chodzi więc o znalezienie (spośród bardzo wielu możliwych) takiego środka, który jest w stanie u zdrowego wywołac objawy podobne do tych, ktore obserwujemy u człowieka chorego. Hahnemann i jego uczniowie, po pierwszych doświadczeniach z korą chinową, zaczęli badać działanie wielu innych substancji pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i mineralnego. W każdym przypadku mogli stwierdzić te same zależności.
Prosty przykład: kawa może spowodować u zdrowego człowieka bezsenność, kołatanie serca, podniecenie. Jeśli chory skarży się na podobne dolegliwości (nawet, jeśli nigdy nie pił kawy), w jego leczeniu wchodziłby w grę lek homeopatyczny coffea (kawa), lecz oczywiście w odpowiednio małej, w specyficzny sposób przyrządzonej, ściśle kontrolowanej dawce.
Od Hahnemanna pochodzi też określona technika produkcji leków homeopatycznych. Substancje wyjściowe są stopniowo rozcieńczane i wstrząsane. Proces ten w homeopatii nazywany jest potencjowaniem (lub dynamizowaniem). W trakcie tego procesu, na przykład trucizny (jak arszenik czy wilcza jagoda), tracą całkowicie swoje wlaściwości trujące, ich właściwości lecznicze zaś dochodzą do głosu.
Homeopatia jest medycyną holistyczną. Wychodzi ona z zalożenia, że chory jest cały czlowiek a nie tylko poszczególny narząd. Choroba jest wywołana zaburzeniem naturalnej równowagi organizmu, jego sily życiowej (tak to Hahnemann określił), która znajduje wyraz w określonych objawach. Homeopata zwraca uwagę nie tylko na dolegliwości fizyczne, ale równiez na psychikę pacjenta i jego emocje. Leki homeopatyczne działaja na chorego na zasadzie bodźca do zwalczenia choroby, wzmacniają jego układ obronny, przywracają zakłóconą harmonię organizmu. Nie niszczą one wprawdzie bezpośrednio bakterii czy wirusów, ale powodują, że organizm sam jest w stanie się z nimi uporać.
Jak wygląda leczenie homeopatyczne?
Lek musi być wybrany indywidualnie dla każdego pacjenta. Załóżmy, że do przychodni homeopatycznej przyjdzie dziesięciu pacjentów skarżacych się na ból głowy. Jest to wysoce prawdopodobne, że każdy z nich dostanie inny lek. Wybór danego leku zależy często od bardzo subtelnych różnic i informacji, które homeopata próbuje zdobyć w trakcie dokładnego wywiadu z chorym. Interesują go nie tylko dolegliwości fizyczne, lecz również szczególy z życia emocjonalnego i duchowego pacjenta. Uwzględnia on przy tym pełny obraz chorego człowieka. Im więcej homeopata wie, tym łatwiej mu dobrać własciwy lek, ale wszystkie uzyskane od pacjenta informacje musi dokladnie przeanalizować i ocenić w oparciu o literaturę fachowa.
Homeopata musi zatem zadać choremu bardzo wiele pytań. Wszystkie informacje mają dla niego znaczenie. Interesuje go nie tylko ból głowy, czy stawów pacjenta, ale równiez wiele innych aspektów jego życia. Na przykład ważne może być dla niego, czy pacjent boi się psów, burzy lub ciemności, czy odczuwa lęk przestrzeni, lęk w zamkniętych pomieszczeniach lub lęk przed tłumem. Jakie ma problemy i troski, jakie ma usposobienie, czy łatwo daje sie wyprowadzic z równowagi, a nawet jakie potrawy lubi najbardziej i bez jakich nie może się obejść, co mu sie śni, w jakiej sypia pozycji, jak reaguje na słońce, deszcz, zmianę pogody, czy budzi się rano wyspany i pełen werwy, czy też wręcz przeciwnie, gdzie sam widzi przyczyny swojej choroby (przemoknięcie, zimny wiatr, troski itp.), kiedy i przez co jego dolegliwości się pogarszają, a co je łagodzi, jaki jest charakter jego bólu. Homeopata jest zainteresowany wszystkimi szczegółami, które sa dla danego pacjenta charakterystyczne, albo które wydają się mu ważne.
Pacjenci, którzy pierwszy raz przychodzą do gabinetu klasycznego homeopaty, dziwią się często, że są o to wszystko wypytywani. Nie mogą zrozumieć, co może mieć wspólnego ich ból głowy z tym, że ponad wszystko lubią czekoladę i lody, śpia wyłacznie na prawym boku i boja się ciemności, czy burzy. Proszę mi wierzyć! My pytamy o to wszystko naprawdę nie z ciekawości, tylko wyłącznie po to, żeby móc wybrać dla każdego pacjenta odpowiedni lek sposród bardzo wielu możliwych.
Celem homeopaty nigdy nie jest analizowanie osobowości pacjenta, czy też ocenianie jego „dobrych” i złych” cech charakteru. Prosze więc nie przemilczać niczego, nawet jeśli coś wydaje się Panu(i) dziwne, czy wstydliwe. Może mieć to zasadnicze znaczenie dla Pana(i) wyleczenia. Tajemnica lekarska jest dla homeopaty rzeczą oczywistą.
Jakie choroby można leczyć homeopatycznie?
Homeopatia jest w stanie umożliwić powrót do zdrowia w sposób łagodny, oszczędny i bez żadnych skutków ubocznych. Tą metodą można leczyć nie tylko dolegliwości o ostrym przebiegu ale równiez coraz bardziej powszechne choroby przewlekłe, np neurodermitis, psoriasis, stany lękowe, stany depresyjne, przewlekłe biegunki lub zaparcia, katar sienny, migrenę, dolegliwości klimakteryczne, łatwą zapadalność na infekcje, zaburzenia psychosomatyczne i inne. Nawet przy bardzo poważnych chorobach jak rak, stwardnienie rozsiane, choroby reumatyczne, udaje się nierzadko osiągnąć bardzo wyraźną poprawę lub remisję. Im wcześniej się rozpocznie leczenie, tym lepiej.
Jak dlugo trwa leczenie homeopatyczne?
Czas leczenia zależy od wielu czynników, przede wszystkim od siły organizmu i jego zdolności do reakcji, od wieku pacjenta , od zaawansowania choroby, od tego czy pacjent bierze inne leki i jak dużo, od czynników genetycznych, od jego sytuacji rodzinnej i zawodowej. W nagłych przypadkach i w ostrych chorobach leki homeopatyczne mogą działać bardzo szybko, często potrzebna jest jednak cierpliwość, zwlaszcza w przypadku chorób przewlekłych. Homeopatia ma też naturalnie swoje granice. W niektórych stanach chorobowych, przede wszystkim tych z nieodwracalnymi zmianami organicznymi, nie można oczekiwać całkowitego wyleczenia, chociaż poprawa stanu chorego i złagodzenie jego dolegliwości są możliwe.
Poza banalnymi zachorowaniami, wskazane jest przed rozpoczęciem leczenia homeopatycznego skonsultowanie lekarza – specjalisty w celu postawienia właściwej diagnozy.
Co jeszcze trzeba wiedziec w trakcie leczenia homeopatycznego?
Po zażyciu leku proszę o dokładne obserwowanie zmian w objawach chorobowych. Również wszelkie inne zmiany dotyczące energii, snu, apetytu, nastroju etc. mają duże znaczenie dla oceny przebiegu leczenia.
W trakcie leczenia homeopatycznego zalecam rezygnację z picia kawy i unikanie kontaktu ze środkami zawierajacymi kamforę, jako że substancje te mogą zakłócać lub neutralizować działanie leku homeopatycznego. Proszę równiez o poinformowanie mnie jeśli Pan(i) zażywa regularnie inne leki.
Jako że dla każdego pacjenta rezerwuję sobie dużo czasu ( 1/2 – 2 godz.na pierwsze spotkanie, prawie godzine na każde następne), proszę przychodzić punktualnie w oznaczonym terminie. Jeśli Pan(i) nie moze przyjść, proszę poinformować mnie o tym w porę telefonicznie.